Εκδηλώσεις - Παρουσιάσεις του Βιβλίου

ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ (Γιαννιτσά 14 Δεκεμβρίου 2007)

Η πρώτη παρουσίαση του Έξι Δισεκατομμύρια Τρόποι Ζωής έγινε στα Γιαννιτσά την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007. Η πρόσκληση έγραφε:


Οι Εκδόσεις ΤΡΙΤΩΝ και το βιβλιοπωλείο ΠΑΙΔΕΥΣΙΣ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Παναγιώτη Κούστα

ΕΞΙ ∆ΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΡΟΠΟΙ ΖΩΗΣ

Την Παρασκευή 14 ∆εκεµβρίου 2007 στις 8:00 µ.µ. στον χώρο του βιβλιοπωλείου (Ελευθερίου Βενιζέλου 78, Γιαννιτσά, τηλ. 2382028998)

Για το βιβλίο θα µιλήσει ο συγγραφέας Παναγιώτης Χατζηµωυσιάδης, αποσπάσµατα θα διαβάσει η Χέντβιγκ-Μαρία Καρακούδα, ενώ ο Παναγιώτης Κούστας θα εξηγήσει γιατί επέλεξε τα Γιαννιτσά για την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου του και θα απαντήσει σε ερωτήσεις.

ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΟΒΑΡΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ (και επιπλέον με ερασιτεχνικές φωτογραφίες):

Στο ζεστό - από τον Τάκη και την τρομερή ξυλόσομπα - βιβλιοπωλείο ΠΑΙΔΕΥΣΙΣ συγκεντρώθηκαν περίπου σαράντα άτομα. Η εισήγηση από τον συγγραφέα Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη ήταν σύντομη και ουσιαστική - αρκετά κεντραρισμένη πάνω στα θετικά του βιβλίου χωρίς να αποκρύπτει τα αρνητικά του - το απόσπασμα που διάβασε η Χέντβιγκ-Μαρία Καρακούδα ήταν ένα τμήμα του Common Sensors και στην συνέχεια ο Παναγιώτης Κούστας εξήγησε τους τρεις λόγους για τους οποίους επέλεξε τα Γιαννιτσά για την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου του. Ο πρώτος ήταν η πρόσκληση από τον Π.Χ., ο δεύτερος είχε να κάνει με την επιθυμία του να αφήσει ένα ελεύθερο αντίτυπο στον Βορρά της χώρας, έχοντας ήδη καλύψει τον Νότο (Γαύδος) και την Ανατολή (Σάμος) και ο τρίτος δεν θα ανακοινωθεί εδώ, θα μείνει για πάντα ανάμεσα στον συγγραφέα και όσους παρευρέθηκαν στην εκδήλωση. Στην συνέχεια ο Π.Κ. σήκωσε από την καρέκλα του τον συγγραφέα Μιχάλη Μανωλιό που - ανυποψίαστος για την προβοκάτσια - είχε έρθει μαζί του από την Αθήνα. Ο Μ.Μ. μίλησε από στήθους για τρία περίπου λεπτά καταφέρνοντας να πει δύο φορές μέσα σ' αυτό το πολύ σύντομο διάστημα ότι δεν του άρεσε το βιβλίο, με την Τέτη να τον στραβοκοιτάει και την Άρτεμη να τον δείχνει. Ακολούθησε συζήτηση με το κοινό που αφού ανέχτηκε όλα τα παραπάνω με αξιοθαύμαστη υπομονή - θυσιάζοντας μάλιστα το ΣΕΣΟΥΑΡ ΓΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ που παιζόταν στα Γιαννιτσά την ίδια ώρα - έθεσε αρκετά εύστοχα ερωτήματα και έκανε ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με υπογραφές αντιτύπων υπό το άγρυπνο βλέμμα της "Κυρίας". Το πρώτο χιόνι του χειμώνα στα Γιαννιτσά έπεσε το ίδιο βράδυ και το επόμενο πρωί το είχε στρώσει. Έτσι ο συγγραφέας, η αναγνώστρια, ο εισηγητής, η "Βeauty" Ζωή, η "Διαστημάνθρωπος" Υρώ και η υπομονετική Μαρία περπάτησαν στο Δάσος Δυτικού...



ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΑΝΤΙΤΥΠΩΝ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ BAZAAR ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΠΕΛΑΓΟΥΣ

Τίτλοι Ειδήσεων (χωρίς φωτογραφίες)

Παρευρέθησαν πολλοί.
Με και χωρίς διαδικτυακά ψευδώνυμα.
Όπως ήταν φυσικό, έγιναν διάφορες "κέντες".
Τα πιτσάκια ήταν άψογα.
Δεν υπάρχουν φωτογραφίες γιατί κανείς δεν σκέφτηκε να τις τραβήξει.


ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΑΝΤΙΤΥΠΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΟΔΗΓΙΕΣ (Κυριακή 11 Μαϊου 2008)

Κατά τις οχτώ το βραδάκι, οι ιθαγενείς συγγραφείς του Τρίτωνα έγιναν τρεις. Ο Μιχάλης Μανωλιός, ο Παναγιώτης Κούστας και ο Αλέκος Παπαδόπουλος υπέγραψαν αντίτυπα των βιβλίων τους Σάρκινο Φρούτο, Έξι Δισεκατομμύρια Τρόποι Ζωής και Λάθος Οδηγίες. Στο περίπτερο 20 της Jemma Press και των Εκδόσεων Τρίτων. Το εξώφυλλο από τις Λάθος Οδηγίες, που κυκλοφόρησαν μόλις, ανεβαίνει εδώ για να συμπληρωθεί το τρίο των αδελφών βιβλίων.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΘΛΙΟ (ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΙΚΡΟ)ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ:

Aυτό είναι το περίπτερο 20 της ανιέρης συγκατοίκησης. Είναι εξαιρετικά φανερό νομίζω ποιος βγάζει τρόμο και ποιος εφ. Προσέξτε τα μάτια του jemmaman, δεν είναι τρυκ, ούτε πειραγμένη στο photoshop η λήψη...

Και το κλου της βραδιάς... Όταν μια τόσο εντυπωσιακή γυναίκα ζητά υπογραφές οι ΝΕΣΕΦΑΝΤΡΙ 1,2, και 3 αφοσιώνονται και εκτελούν με χαρακτηριστική συνέπεια ακόμα και μέσα στην μαύρη νύχτα.





ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΗΣ ΑΛΕΦ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΧΑΡΙΤΟΥ ΜΕ ΣΧΕΔΙΟ ΦΡΑΚΤΑΛ (Έναστρον - 8 Απριλίου 2009)

Απρόσμενα πολύς κόσμος, γύρω στα ενενήντα άτομα. Οι ομιλητές κατάφεραν να είναι πολύ διαφορετικοί στις προσεγγίσεις τους και πολύ ενδιαφέροντες. Μετά ακολούθησαν ποτά και κουβέντα (το Έναστρον τα σηκώνει και τα δύο). Πολλές (αλλά άθλιες) φωτογραφίες θα βρεις εδώ

Η εισήγηση του Νικόλα Χρηστάκη για το βιβλίο, μετά από προφορική του άδεια δημοσιεύεται ακριβώς παρακάτω με την στίξη και την ορθογραφία της (ελπίζω!):

Κούστας – Παρουσίαση
Έξι δισεκατομμύρια τρόποι ζωής

Από Νικόλα Χρηστάκη

Γενικά:
(Δεν θα σας φάω ώρα με την λεπτομερή παρουσίαση του περιεχομένου του βιβλίου: ή το έχετε διαβάσει και θα πλήξετε
ή δεν το έχετε διαβάσει και θα πλήξετε όταν το διαβάσετε, πράγμα που θα ήταν ακόμα πιο δυσάρεστο για την αναγνωστική σας καριέρα.)

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για ένα βοήθημα για δημιουργικούς τεχνοκράτες της πολιτικής και της κοινωνικο-οικονομικής διαχείρισης. Είναι κάτι σαν ιδεολογικό λυσάρι εφαρμογών για να βοηθηθούν οι αδύναμοι στοχαστές της καθημερινότητας και, φυσικά, για να εμπνευστούν και να «γονιμοποιηθούν» οι πλέον ανοιχτόμυαλοι.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν δύο είδη βιβλίων, αλλά και δύο είδη πραγμάτων στη ζωή:
- αυτά που παρέχουν στο πνεύμα την ικανοποίηση να γνωρίζει εκ νέου το ίδιο πράγμα (αν δεν είχαμε τη δυνατότητα να ξαναγυρνάμε στα ίδια θα τρελαινόμασταν (πιο) γρήγορα…)
- αυτά που μας μαθαίνουν κάτι καινούριο (ικανοποιώντας τις επιστημολογικές μας ενορμήσεις, την αγάπη μας για τη γνώση, την κατανόηση, τη δημιουργία).
Το βιβλίο αυτό κινείται στον τέλειο συνδυασμό και των δύο! Η κοινωνία του είναι οριακά η δική μας → η προβληματική των καταστάσεων σε επίπεδο ψυχολογικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό, γεωπολιτικό παραπέμπει αβίαστα στο επόμενο βήμα του τι ζούμε σήμερα. Ταυτόχρονα, η τράπουλα εντέχνως ανακατεύεται και το καινούριο προκύπτει ως η συνισταμένη των καλοπροαίρετα ρεαλιστικών θελήσεων των ατόμων και των κοινωνικών δυνάμεων.

Κάποια πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο στις κοινωνίες μας και στο βιβλίο αυτό θα διαβάσετε κάποιες απόψεις και εφαρμογές για το πώς θα μπορούσαν να αλλάξουν προς το καλύτερο, το δικαιότερο, το ρεαλιστικότερο… Κάθε άλλο βέβαια προσεγγίζουμε το θαυμαστό καινούριο κόσμο: οι άνθρωποι θέλουν πάντα να εκμεταλλευτούν τους συνανθρώπους τους, ο καπιταλισμός και ο καταναλωτισμός θέλουν πάντα να βγαίνουν κερδισμένοι στη διαπλοκή τους με την εκλογική συμπεριφορά, η ελευθερία του λόγου ενέχει κινδύνους και η οριοθέτησή της είναι προβληματική, η κοινωνικότητα παραμένει μια αναπόφευκτη κόλαση… Όλα αυτά ο συγγραφέας τα λαμβάνει υπόψη… Και προτείνει καλύτερες ρυθμίσεις……..→

Από την άποψη αυτή πρόκειται για ένα θαυμάσιο βιβλίο κοινωνικο-πολιτικής φαντασίας, δύσκολο και επίκαιρο είδος
σε μια εποχή που η οπισθοδρόμηση μας φρικάρει και η πρόοδος μας φοβίζει,
μια εποχή που να τρέφει κανείς ελπίδα για ένα «καλύτερο» κόσμο θεωρείται στάση ξεπερασμένη και αφελής,
μια εποχή που η ανάλυση του πραγματικού οδηγεί στην καταστροφολογία,
που η μόνη κριτική στάση είναι η απαισιόδοξη,
που οι προτάσεις για κοινωνικές βελτιώσεις είτε προέρχονται από ψηφοθήρες ύποπτης ποιότητας, είτε συνεπάγονται την άρνηση του ορθολογικού και διαλογικού πολιτικού και τη θεοποίηση ή τη δαιμονοποίηση της τεχνολογίας, αλλά και την προμηθεϊκή ντροπή (την ιδέα ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ακολουθήσει τις μηχανές, δεν είναι πλέον στο ύψος των μηχανών, και την ιδέα ότι η γνώση των έχει «ξεπεράσει»).

Να διαφωνήσω με τον συγγραφέα (που είναι εκ πρώτης όψεως μόνο γενναιόδωρος): δεν υπάρχουν μόνο έξι δισεκατομμύρια τρόποι ζωής, αλλά περισσότεροι. Είναι σημαντικό αυτό για την κατανόηση του βιβλίου / της κουστικής φιλοσοφίας →
Είναι σαφές ότι ο τρόπος ζωής είναι ατομικός. Στο βιβλίο αυτό μιλάει και γενικότερα σκηνοθετείται
- η ατομικότητα (με το γνωστό τρόπο της ετεροδιήγησης πολλαπλής εστίασης),
- η κοινωνική ρύθμισή της (οι δυνατότητες κοινωνικής ρύθμισής της).

Ας τα πάρουμε ένα-ένα:
Η ατομικότητα δεν εξαντλείται ποτέ σε έναν τρόπο ζωής, για δύο λόγους διαφορετικού επιπέδου:

- δεν είναι κατ’ ανάγκην στάσιμη και μονοδιάστατη (κατ’ εικόνα του ίδιου του Κούστα που δηλώνει στη σελίδα 4 ότι προσπάθησε σκληρά να μην αποκτήσει καμία καριέρα – κάτι που ισούται με τουλάχιστον μία σοβαρή καριέρα). Η ατομικότητα λοιπόν είναι κάπως αντιφατική: συγχρόνως πολλαπλή (υπερήφανα πολυσχιδής) και απαρτιωτική (θέλει να ολοκληρώνεται, να εμφανίζεται ως ένα)

- εξελίσσεται δια της αναστοχαστικότητας (καθώς αφηγείται τον εαυτό της ξανά και ξανά: και φαντάζομαι ότι κάθε αφήγηση που θα μας έκανε ο Κούστας της προσπάθειάς του να μην αποκτήσει καμία καριέρα, έστω κι αν χοντρικά περιείχε τα ίδια γεγονότα, θα μας φώτιζε και μια διαφορετική όψη του Κούστα).
Με τον ίδιο τρόπο οι ήρωες του βιβλίου, δηλαδή εμείς όλοι, θα μπορούσαμε να αφηγηθούμε διαφορετικά τις περιπέτειές μας και να ζήσουμε διαφορετικά τη ζωή μας… (κάτι που δεν παραλείπουμε να κάνουμε με κάθε ευκαιρία και κάθε αφορμή).

Οι αφηγήσεις, σε 1ο και 3ο πρόσωπο, είναι βασικό εργαλείο του βιβλίου.
Κάθε αφήγηση περιλαμβάνει έναν αυτουργό και ένα περιβάλλον (έναν ήρωα και ένα περιβάλλον): οι αφηγήσεις του Κούστα είναι ιδιαίτερα προσεκτικές ως προς την εσωτερική ισορροπία του αυτουργού, αλλά και την ισορροπία των σχέσεων μεταξύ ήρωα και περιβάλλοντος…
Ας πάρουμε το παράδειγμα της Έλενας, επαγγελματίου πόρνης, γεννημένης στην Βουλγαρία και η οποία μετά από ελάχιστα χαρούμενες περιπέτειες κατέληξε να ζει μια ήσυχη και καθ’ όλα νόμιμη ζωή στην Ολλανδία. Βάσει της νέας νομοθεσίας έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τι θέλει (ή τι δεν θέλει) να κάνει το κράτος με το φόρο της, τα χρήματά της που πρέπει να αποδώσει στο κράτος ως φόρο.
Η Έλενα αναζητά σε πρώτη φάση τη διατήρηση της εσωτερικής της ισορροπίας αρνούμενη μέχρι και να καταλάβει περί τίνος πρόκειται:
«δεν εμπιστεύομαι το κράτος, έχω πικράν πείραν των νταβατζήδων, το κράτος ούτως ή άλλως είναι νταβατζής… Δίνω τα χρήματά μου στο κράτος γιατί είμαι αναγκασμένη να τα δίνω και προτιμώ να μην ασχολούμαι με το πώς θα τα διαθέσει»
Στη συνέχεια καταλαβαίνει την σημασία αυτής της οικονομικής συνδιαχείρησης (εκ μέρους του κράτους και των φορολογουμένων). Η οικονομική αυτή συνδιαχείρηση, στο κουστικό σύστημα, προκύπτει από την αναζήτηση μιας νέας πολιτικής ισορροπίας συνεπεία μιας σοβαρής κρίσης που ακολούθησε, μπορούμε τουλάχιστον να το υποθέσουμε, κάποια μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα και μία θέληση για εγκαθίδρυση οικονομικής διαφάνειας… Και η Έλενα καταλήγει ότι ένα κράτος μπορεί, αν το θέλει, να μην είναι νταβατζής.
Αυτό είναι το δεύτερο σημείο: η ισορροπία των σχέσεων κράτους-πολίτη: εμένα η εκπορνευτική και εκπορνευόμενη διάσταση της ύπαρξής μου θα με ενοχλούσε λιγότερο αν το κράτος ήταν η Ολλανδία (του Κούστα)… Εκτός κι αν ονειρευόμαστε μια κοινωνία χωρίς πορνεία…
(Θα μου επιτρέψετε εδώ να ταυτιστώ με τον αείμνηστο Frank Zappa, ο οποίος ακούγεται σε ένα δίσκο να λέει «Μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, όλοι σ’ αυτή την αίθουσα φοράμε μια στολή» - συσχέτιση με πορνεία…)

Αλλά, όπως κι αν έχει, η ισορροπία των σχέσεων ανάμεσα στο κράτος και τον πολίτη, και μέσα ακόμα από τη θεσμοθέτηση της πολιτικής δολοφονίας, μοιάζει να έχει απασχολήσει το συγγραφέα στα περισσότερα αφηγήματα, κάτι που θεωρώ ότι απομακρύνεται από την εύκολη και κάπως εν τέλει φασιστοειδή κριτική του τύπου μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι, έστω και μετασχηματισμένη στο πιο σιανσφιξονίστικο γαλαξιακοί μπάτσοι – σάϊμποργκ γουρούνια – ψηφιακοί δολοφόνοι ή paintball δολοφόνοι…
Θεωρώ λοιπόν εν κατακλείδι αξιέπαινο το να καταπιάνεται κανείς με το ζήτημα των συλλογικών ισορροπιών σ’ ένα τόσο πολύπλοκο και ιδεολογικά φορτισμένο περίγυρο όπως είναι ο δικός μας σήμερα.

Τα προηγούμενα με φέρνουν στο θέμα του μέλλοντος. Η ιστορία γενικώς, αλλά και η κάθε είδους αφήγηση δεν αφορούν κάτι που έχει γίνει στο παρελθόν, αλλά αφορούν τις (λιγότερο ή περισσότερο δύσκολες) σχέσεις μας με το παρελθόν μας (και έχουμε πάντα δύσκολες σχέσεις με το ατομικό και το συλλογικό παρελθόν μας…)
Έτσι: κάθε αφήγηση αφορά ταυτόχρονα και το παρόν (την εδώ και τώρα οπτική), αλλά και το μέλλον (προς το πού πάω και ποιες οι πιθανές παραλλαγές του μέλλοντος;). Γι’ αυτό και ανέφερα προηγουμένως τη δημιουργική όψη της αφήγησης. Πράγματι οι ήρωες του βιβλίου σκηνοθετούνται σε μια αβέβαιη στιγμή:
- υφίστανται τις κοινωνικές πιέσεις προς την ομοιομορφία και την αλλοτρίωση
- αντιλαμβάνονται τις απελευθερωτικές δυνατότητες που έχουν ως άτομα και που το σύστημα τους προσφέρει σε μία δεδομένη στιγμή (δεν είναι βιβλίο που σκηνοθετεί την ολική ανατροπή – κι αυτό μου αρέσει: έχω βαρεθεί να με παίρνουν από το χεράκι και να με οδηγούν σε αδιέξοδες και μνησίκακες εξεγέρσεις)
- αναλαμβάνουν την ευθύνη και το ρίσκο να κάνουν οι ίδιοι ένα βήμα παραπέρα χωρίς να είναι σίγουροι για το τι τους περιμένει – αλλά έχουν μια θεμελιώδη εμπιστοσύνη και σε κάποια στοιχεία του κόσμου τους και γενικότερα στο μέλλον.

Κάτι τέτοιο αποτελεί ένα σπάνιο χάρισμα που σκηνοθετεί το βιβλίο:
Εξηγούμαι →
Κάποτε η κοινωνία και τα άτομά της ήταν νευρωτικά:
αυτή ήταν η παθολογία των συγκρούσεων (των κοινωνικών συγκρούσεων, των συγκρούσεων της ταξικής-απαγορευτικής κοινωνίας, που σήμερα δεν υφίσταται, αλλά και των ατομικών ενδοψυχικών συγκρούσεων, που αποτελούν την εσωτερίκευση των προηγουμένων).
Σήμερα
η κοινωνία και τα άτομά της είναι καταθλιπτικά:
ζούμε σε μία μανιακή σχέση με το νέο, το καινούριο: μας καταδυναστεύει, το επιθυμούμε διακαώς σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, μόνο ό,τι είναι νέο μας φαίνεται και άξιο λόγου, και συγχρόνως το φοβόμαστε, μας αγχώνει, δεν μπορούμε να προσαρμοζόμαστε σε ό,τι συνέχεια μας φέρνει (π.χ. η τεχνολογία), δεν μπορούμε να χορεύουμε σε τόσο γρήγορους ρυθμούς…

Οι ήρωες του βιβλίου ζουν υπό το βάρος των καταστάσεων, υπάρχει μια αγχώδης νότα, αλλά (κλείσιμο) δεν υποκύπτουν στην ιδέα ότι τίποτα δεν πάει καλά και τίποτα δεν μπορεί να γίνει έτσι ώστε κάτι να πάει καλύτερα.
Για όσους από εμάς έχουν ξεπεράσει τη νεύρωση (πράγμα αρκετά εύκολο, γιατί δεν υπάρχουν πλέον απαγορεύσεις) και αρνούνται να πέσουν στην κατάθλιψη, συνιστώ συνεπώς ανεπιφύλακτα το διάβασμα και το ξαναδιάβασμα των έξι εκατομμυρίων τρόπων ζωής, ή τουλάχιστον κάποιων από αυτούς.


ΤΗΕ ΑΝΤΑΜΟΜΑ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ - 4ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ BOOKCROSSING

Αυτή είναι μία από τις ετικέτες που φτιάχτηκαν ειδικά για το 4ο Συνέδριο Bookcrossing που θα γίνει στην Λάρισα το τριήμερο 24,25 και 26 Απριλίου και έχει τον τίτλο The Antamoma.

Το συνέδριο έχει θέμα "Λογοτεχνία και Κόμιξ" και η μασκώτ του ονομάζεται Αχιλλέας.
Έχοντας την τιμή να είμαι ένας από τους προσκεκλημένους συγγραφείς (μαζί με τον Θανάση Πέτρου, τον Γιάννη Κουκουλά, τον Βασίλη Δρόλια και τον Κωνσταντίνο Τζαμιώτη) περιμένω με χαρά την εκδήλωση - συζήτηση του Σαββάτου για να δω από κοντά ποιοί είναι επιτέλους οι Bookcrossers, αφού καιρό τώρα εκτιμώ την στάση τους απέναντι στο βιβλίο και το "ιδιοκτησιακό" του καθεστώς.
Όλη η ανταπόκριση από την εκδήλωση
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ (όπως πάντα δεν βγήκανε καλές)