Συζήτηση για το βιβλίο και την δημοκρατία

Για το βιβλίο δεχόμαστε τα πάντα. Σχόλια, αντιρρήσεις, επικρίσεις, παρατηρήσεις, διορθώσεις ή οποιαδήποτε σκέψη πάνω σ' αυτό.
Για την δημοκρατία τα πράγματα είναι ελάχιστα πιο περιορισμένα. Δεχόμαστε μόνο θέσεις, όχι κραυγές ή ύβρεις.
Τα σχόλια δεν λογοκρίνονται και θα παραμείνουν ανοιχτά. Γι αυτό τον λόγο παρακαλούνται όλοι να τα υπογράφουν.

11 σχόλια:

The Motorcycle boy είπε...

Καλό ταξίδι στο βιβλίο σου (γιατί για κάτι τέτοιο το ετοιμάσατε). Έχουμε χρόνο για τα υπόλοιπα.

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Καθότι στο κονάκι μου δεν είχα blog, από βλακεία έβαλα μεν το σχόλιό μου στον χώρο σχολίων, ΑΛΛΑ στο αρχικό post του blog!!!.....
Επειδή ντρέπομαι να το μεταφέρω εδώ, (μιας και ο "από πάνω" μου την φυλάει για κραξιμο), κάνε τον κόπο και διάβασέ το εκεί!...
Φίλε, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ!
ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ!.

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Ρε δεν βαριέσαι τελικά!
Ας κράξει όποιος θέλει!
Εδώ είναι η σωστή θέση για τα σχόλια και εδω το μεταφέρω.
Ιδού:


Μόλις το τελείωσα…..

Αν και το timing ίσως και να μην είμαι το καλύτερο, (είναι βλέπεις η Δευτέρα μετά από την «Γκρίζα Κυριακή» σου), αποφάσισα να γράψω εδώ ένα μικρό σχόλιο, αφού θεωρώ πως τα βιβλία έχουν ΚΑΙ δικιά τους ζωή πέρα από την πραγματικές καταστάσεις που βιώνει ο δημιουργός τους.
Μικρό το σχόλιο, επειδή περιμένω να το διαβάσει και ο Πάνος και μετά να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια «παρουσίασή» του στο blog που γράφουμε.

Ιδιαίτερη χαρά και τιμή που (από ότι βλέπω) είναι και το πρώτο σχόλιο εδώ.

Λοιπόν φίλε Παναγιώτη,
Αν και έχω χρόνια να διαβάσω Επιστημονική Φαντασία, (με εξαίρεση μερικά από τα κείμενα που δημοσιεύονται στο «9»), θα σου μεταφέρω εδώ την αίσθησή μου από την ανάγνωση του βιβλίου σου.

Φιλε δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιος όρος, αλλά το βιβλίο σου είναι κάτι περισσότερο από Ε.Φ.
Για μενα είναι Πολιτικό-Επιστημονικός Οραματισμός και αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς.
Με πέτυχε το βιβλίο σου σε μια προσωπική περίοδο καμπής και δεν θα είμαι «αντικειμενικός». ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ.
Σε μια φάση λοιπόν, που «ζορίζομαι» να ισορροπήσω ψηφιακή με πραγματική υπόσταση, που ανακαλύπτω τους trackers, την πιθανή δυναμική του διαδικτύου (όχι ως «καβλωμένος πιτσιρικάς», αλλά ως οικογενειάρχης πλέον, με τις συμβάσεις πάνω από το κεφάλι μου να απειλούν να με εξαϋλώσουν), που μπερδεύω avatars με πραγματικά πρόσωπα, που έχω την ζωή να με τραβάει από το μανίκι και την οθόνη να με καλεί λάγνα, που περνάω την κρίση των σαράντα, που βλέπω οράματα και πολιτικές να παθαίνουν «άδηλο αναπνοή» από την ομφαλοσκόπιση, που βγαίνω δειλά στο «κουρμπέτι της συγγραφής», (έστω και από σπόντα), πέφτω πάνω στο βιβλίο σου – όχι τυχαία- όπως ξέρεις, αλλά ως αποτέλεσμα μερικών «τυχαίων»(;) επιλογών και συγκυριών.

Ε λοιπόν φίλε, ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ!
Κυριολεκτικά έπαθα την πλάκα μου!
Αυτά που έχεις γράψει στο βιβλίο, ο «κόσμος» που παρουσιάζεις μου φαίνεται εξαιρετικά οικείος κι ας είναι «φαντασ(τ)ι(α)κός».
Και για να δέσει το «γλυκό», θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η «συμπεριφορά» σου και η «συλλογιστική» σου απέναντι στο βιβλίο σου και στο «ταξίδι» του.
«Ελεύθερα αντίτυπα», «blog»;;;;;…….

Είσαι πλέον «υπό στενή παρακολούθηση» φιλαράκι…
Εύχομαι τα καλύτερα από βάθος καρδιάς…

Θα επανέλθω με τον Πάνο εν καιρώ στο blog…
Ξέρω ότι δεν το επιζητάς, αλλά σε ότι με αφορά, θα φας χοντρή διαφήμιση ρε μπαγάσα….

Υ.Γ. Αν θέλεις το πιστεύεις….
Μόλις ΤΩΡΑ είδα την παρουσίαση που κάνει ο Μοτοσακός και το ιστορικό «γνωριμίας» σας…
Πολλές οι συμπτώσεις φίλε…Τρομακτικά πολλές…
Δεν το γυρνάμε στην μεταφυσική λέω εγώ;


Υ.Γ. :
Τελικά με την "Γκριζα Δευτέρα" την είχα πατησει....:-)

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης είπε...

Καλοτάξιδο, φίλε. Με ξάφνιασε θετικά. Η άποψή μου, απόλυτα καλοπροαίρετη, είναι πια δημοσιοποιημένη στις "ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ". Σιδηροκέφαλος και στο χώρο της λογοτεχνίας. Μικρόβιο η συγγραφή, δεν σηκώνει από αντιβιοτικά. Άσε το ποτάμι να κυλήσει και θα έρθει εντελώς αβίαστα το άλλο κι ύστερα το άλλο κι ύστερα το άλλο. Η πρότασή μου: πρόσεξε λίγο παραπάνω το λογοτεχνικό μέρος. Ελπίζω να έχω την ευκαιρία να σου τα πω και από κοντά. Πού; Υποβάλλω δημόσια πρόταση για μια παρουσίαση στα Γιαννιτσά, όπου και μένω. Μιλώ για το Δεκέμβρη. Βιβλιοπωλείο, εισηγητής, διαμονή, όλα τακτοποιημένα. Τι λες;

PiKei είπε...

Πάντοτε ήθελα να έρθω στον Βορρά... Στείλε μου περισσότερα στο pkoustas@gmail.com

apload είπε...

Go to firsthelper.blogspot.com, if you want to talk about democrazy.

uncycled είπε...

Εκεί έχουν φτάσει λοιπόν τα πράγματα...
Προτάσεις για μια πιο υγιή ανθρώπινη κοινωνία, που να διέπεται από δικαιοσύνη, ισονομία, ελευθερία, αλληλεγγύη, κλπ, να αποτελεί αντικείμενο εργασίας για συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας. Απίστευτο δεν ακούγεται; Και οξύμωρο; Κάτι το οποίο θεωρητικά αποτελεί δικαίωμα κάθε ανθρώπου, τελικά συνειδητοποιούμε πως εδρεύει στη σφαίρα της φαντασίας! Το μόνο θετικό είναι πως τουλάχιστον αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε που έχει καταντήσει η "δημοκρατία".
Ο Παναγιώτης Κούστας είναι ένας από αυτούς που όχι μόνο το έχει καταλάβει, αλλά, εξέφρασε και την άποψή του με τον καλύτερο τρόπο, προτείνοντάς μας παράλληλα και μερικές φανταστικές λύσεις. "Φανταστικές" και με την έννοια του απραγματοποίητου, αλλά και με την έννοια του καταπληκτικού.
Πριν από 60 χρόνια κάποιοι έγραφαν για ταξείδια στο διάστημα και τους χλεύαζαν, αλλά, σήμερα ισορροπούμε στο κατώφλι της κατάκτησης του ηλιακού μας συστήματος.
Σήμερα κάποιοι ονειρεύονται δίκαιες κοινωνίες. Ας ελπίσουμε πως αύριο θα κατακτήσουμε και αυτές.
Στο χέρι μας είναι...

PiKei είπε...

@ nirgal:
Θα συμφωνήσω πως είναι στο χέρι μας. Η φόρμα της εφ είναι εξαιρετικό όχημα, αν δεν θέλεις να βγεις και να φωνάζεις σαν τον τρελό από την ταράτσα σου... Δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος που την "υπηρετώ", αλλά σίγουρα είναι κι αυτός μέσα.

Emmanuel Manolas είπε...

Έχω γνωρίσει τον Παναγιώτη Κούστα, έχω συζητήσει μαζί του. Φαινόταν πάντοτε ωραίος τύπος που με οξυδέρκεια έβλεπε και το δέντρο και το δάσος, όποιο κι αν ήταν το θέμα.
Τώρα, που έχω διαβάσει το πρώτο βιβλίο του, καταλαβαίνω ότι είχα δει τον όνυχα αλλά δεν είχα αντιληφθεί τον λέοντα.
Το βιβλίο Έξι Δισεκατομμύρια Τρόποι Ζωής, σήμερα που το διάβασα, με έκανε να αισθανθώ ότι δεν πατούσα πια στον κόσμο μου, στροβιλιζόμουν στο ελπιδοφόρο μέλλον της φαντασίας του συγγραφέα και δεχόμουν έναν καταιγισμό ιδεολογικών ερεθισμάτων που ήσαν συναρπαστικά.
Τώρα νιώθω ότι η νοοτροπία μου έχει υποστεί μια ποιοτική βελτίωση. Βλέπω πιό καθαρά ότι υπάρχουν καλλίτερες λύσεις σε όλα τα γνωστά προβλήματα που μας ταλαιπωρούν.
Θέλω να ευχαριστήσω τον εξαιρετικό νέο συγγραφέα Παναγιώτη Κούστα για την απίστευτα πολυσήμαντη έκφραση της ανησυχίας του για την πορεία των πραγμάτων. Μακάρι να βαδίσουμε όλοι στον όμορφο κόσμο που περιγράφει.
(Αν διαβάζετε το σχόλιο αυτό πριν διαβάσετε το βιβλίο και σας φαίνεται υπερβολικός λιβανωτός κάποιου γνωστού, διαβάστε το βιβλίο και θα ξεχάσετε ποιός είσαστε!)

PiKei είπε...

Εγώ ξέρω ποιος είναι ο Αλκίνοος. Και γι' αυτό όχι μόνο χαίρομαι και τον ευχαριστώ, αλλά και (γκουλπ!) ξεροκαταπίνω.
Ειλικρινά ευχαριστώ και πάλι... και σου υπενθυμίζω πως είμαστε αρκετοί που περιμένουμε τo δικό σου σουτ (για τρίποντο πηγαίνει) στο φάιναλ φορ της ελληνικής εφ.

The Motorcycle boy είπε...

Τώρα το είδα! Ρε Βλάχο, σπαμάρεις που σπαμάρεις με τα ίδια σχόλια -κάντα μικρά τουλάχιστον! Ξέρεις τη φυσική μου απέχθεια για τους σεντονάδες των μπλογκς!